όνειρα και κρίση..

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Δεν ξέρω πως μπορεί να συμβαίνει αυτό?  Ξέρω όμως μάλλον τι σημαίνει.
Όλα ξεκίνησαν το βράδυ της Παρασκευής ξημερώματα Σαββάτου,είχα περάσει μια όμορφη βδομάδα και ιδιαίτερα χαρούμενη μιας και παραλάβαμε και τα πλακάκια για την ανακαίνιση του σπιτιού μας.
Δεν είχε γίνει τίποτα που θα μπορούσε να με επηρεάσει για να δω εκείνο το όνειρο.
Πάνε χρόνια που έχει να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά δεν ξέρω ένιωθα όσο διαρκούσε εκείνο το όνειρο μια ανακούφιση μέσα στην ψυχή μου,
που έγινε ημικρανία όταν πια ξύπνησα μες το κεφάλι μου και μούδιασε τα πόδια μου..
τι είδα ? τι ήταν αυτό ?
Μια σειρά από εικόνες ,μια σειρά από σκηνές κάποιες μακάβριες και κάποιες άλλες ανακουφιστικές και γαλήνιες.
Σε αυτές θα μείνω ..στις δεύτερες για ότι άλλο είδα άσχημο απλά προσευχήθηκα να μην είναι τίποτα,άλλωστε τι θα μπορούσα να κάνω?
Αλλά εκείνη η συνομιλία τα όσα μου είπε αλλά και τα όσα απάντησα μακάρι να ήταν αλήθεια.
Μακάρι να έβρισκα την δύναμη όταν χρειαζόταν και να πω όλα όσα έπρεπε ,χωρίς υπεκφυγές ,δικαιολογίες και σιχαμένα ψέματα.
Μακάρι αυτή η συζήτηση να μήν ήταν όνειρο.
Αν είχα την ευκαιρία ναι θα το έκανα και τώρα.
Θα ξεμπρόστιαζα τον εαυτό  μου και πάνω από όλα
 θα ζήταγα μια συγνώμη από καρδιάς εκεί που έφταιξα.
Τα τελευταία δυο χρόνια η ζωή μου κυλάει με πολύ αγνούς καθημερινούς ρυθμούς.
Έχω αλλάξει πολύ έχω γίνει " πιο χαζή" ναι ναι πιο χαζή γιατί αν πω πιο καλή θα ακουστεί ωραία και δεν το θέλω..θέλω να τα λέω όπως είναι.Και είναι ακριβώς έτσι..
Η καλοσύνη μου έχει ακουμπήσει τα όρια της βλακείας!
Και μου το λένε όλοι...ακόμα και άνθρωποι που με ήξεραν κι από παλιά.
Θα μπορούσες να το πεις και θαύμα..εγώ το λέω Μηνά..το λέω Γιάννη το λέω ευτυχία ,γαλήνη ,ηρεμία.
Όλα αυτά με έκαναν μια άλλη Κατερίνα ,που όταν κάνει το λάθος να κοιτάξει πίσω βλέπει πολλά στραβά που καλό θα ήταν να μην είχαν γίνει.
Και μιλάω αποκλειστικά για συμπεριφορές δικές μου αλλά και για επιλογές που με κατέστρεψαν και με ανάγκασαν να βάζω σε δεύτερη μοίρα ανθρώπους που πραγματικά άξιζαν να πάρουν κάτι καλό από εμένα.
Ανωριμότητα ..με μία λέξη..
Με έχω καθίσει πολλές φορές κάτω και έχω αναγνωρίσει πολλές πατατιές μου..αλλά ποτέ δεν είχα και ούτε θα έχω την ευκαιρία να το παραδεχτώ εκεί που πρέπει..
Δεν πειράζει..σημασία έχει πάντως που η τωρινή μου ζωή είναι αυτή που πρέπει να είναι..
Χαίρομαι που οι μοναδικοί λόγοι παρεξήγησης αφορούν πάντα την ακαταστασία του σπιτιού και μόνο.
Χαίρομαι που ζω πια στο "χαζό κόσμο μου"
που δεν με νοιάζει πια αν θα βαφτώ κάθε μέρα και τι θα βάλω.. που φοράω κοκαλάκια στα μαλλιά μου που συχνά πετάνε σαν κεραίες..ο άντρας μου με βρίσκει γλυκούλα και αυτό μου αρκεί..μόνο αυτή η γνώμη με νοιάζει πια..
Αν ήμουν έτσι γλυκούλα και πιο παλιά θα είχα ζήσει καλύτερες στιγμές και σίγουρα θα είχα κλάψει πολύ λιγότερο..
Τελικά το "φαίνεσθαι" είναι το μεγαλύτερο ψέμα.
Και καμία αγάπη δεν ζει με ψέμα..τώρα πια το ξέρω καλά ..
Καλύτερα έτσι λοιπόν "χαζούλα και γλυκούλα" αρκεί να μπορώ να κοιτάω τον άντρα μου στα μάτια!