Και να σκεφτεί κανείς πως πριν λίγα χρόνια σιχαινόμουν τις συννεφιασμένες μέρες.Η παραμικρή ψιχάλα με χάλαγε και με έριχνε τόσο πολύ που δεν ήθελα να κάνω τίποτα.
Κι όμως χθες μπορώ να πω πως ευχαριστήθηκα το χάλασμα του καιρού και τη δροσερή ατμόσφαιρα όσο τίποτα!
Μου δόθηκε η ευκαιρία να χουζουρέψω για ώρες και το πρωί και το μεσημέρι και φυσικά όχι μόνη μου ..είχα μαζί μου την πιο γλυκιά και την πιο τρυφερή παρέα.
Αγκαλίτσες ,φιλάκια,χαδάκια ,γελάκια κι άλλα τέτοια χθες είχαν την τιμητική τους.
Ο μικρός χουζούρης μου εκτός του δεν έλεγε να αποχωριστεί πιπίλα και κούνια ήταν τόσο ήσυχος και τόσο τρυφερός που δεν χόρταινα να παίζω μαζί του.
Ακόμα και το μεσημέρι που κοιμήθηκε για 4 ώρες δεν χόρταινα να τον κοιτάζω.
Ο ήχος της πιπίλας μέσα στην ησυχία έμοιαζε με μελωδία..και εκείνα τα φουσκωμένα ροζ μαγουλάκια ήταν πειρασμός..
Το βράδυ που σκόλασε ο μπαμπάς μας πήγαμε μια βροχερή αυτοκινητάδα και γυρίσαμε.
Ήταν κάτι απλό κι όμως τόσο γλυκό.Μια απλή αυτοκινητάδα μέχρι τη Γλυφάδα και πίσω κι όμως
αυτό το τόσο απλό ήταν μαζί και τόσο ρομαντικό..βέβαια είχε και την παρανομία του !!!
Μιας και ο μικρός ήταν μπροστά κι όχι στο καθισματάκι του..ακόμα κι εκεί αγκαλίτσα όλοι!
Εντάξει μια φορά ήταν ..
Σήμερα Σάββατο περιμένω το μωράκι μου να ξυπνήσει και το μπαμπά μας να σκολάσει..
Πίνω καφεδάκι και χαζεύω μια έξω από το παράθυρο και μία μέσα στο σαλόνι τα παρατημένα παιχνίδια εδώ κι εκεί... είμαι πολύ τυχερή τελικά..η ζωή μου γέμισε χρώματα ,γέμισε αγάπη και απέκτησε νόημα και σκοπό.
Τι πιο όμορφο να δίνεις αγάπη και να παίρνεις...τι πιο όμορφο από μια ζεστή και ήρεμη οικογενειακή γαλήνη!!
Καμιά φορά σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι γιατί κάποτε κάποιοι και κάποιες με κορόιδεψαν για αυτό μου το όνειρο και με πιο δικαίωμα έκριναν εκείνοι τα δικά μου όνειρα!?
Ναι ,αυτό ήταν το όνειρο μου και χαίρομαι που βγήκε αληθινό!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου