Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΑΣ

Σαν σήμερα παντρεύτηκα!
Πριν δύο χρόνια..
Πέρασαν δυο χρόνια κιόλας.
Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια έζησα πολλά και ένιωσα άλλα τόσα.
Πάνω από όλα όμως έζησα τη μεγαλύτερη συγκίνηση που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος.
Έγινα μανούλα..έφερα στο κόσμο ένα τρυφερό αγγελούδι που πλέον φωνάζει πεντακάθαρα "μαμά"
και μου θυμίζει πόσο ωραία είναι τελικά η ζωή...
Ο γάμος μου δεν είχε τίποτα το φαντασμαγορικό δεν είχε ούτε καν καλεσμένους ...ούτε μπομπονιέρες ..είχε όμως πολύ αγάπη και αυτό ήταν το πιο σημαντικό.

Μέτραγα πολλές πληγές και αρκετά βαθιές εκείνο το διάστημα και το χέρι του άντρα μου ήταν αυτό που με έβγαλε από το κυκεώνα της αμφιβολίας και του φόβου.

Λίγο πριν παντρευτούμε του άνοιξα την καρδιά μου ...τα είπα όλα για όλα δεν άφησα τίποτα.

Του είπα αλήθειες που τον πλήγωσαν αλλά είχα ορκιστεί να ζήσω καθαρή και με ήσυχη συνείδηση.

Δεν ήμουνα "αγία" αλλά ήμουν άνθρωπος και όπως όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή μας τα είχα κάνει και εγώ super Μπάχαλο..

Πίστευα πως όλη αυτή η εξομολόγηση θα τον γέμιζε με αηδία για εμένα αλλά τελικά το αποτέλεσμα ήταν να με στηρίξει και να βάλει τέλος σε αυτή την κατρακύλα που ζούσα.

Ήταν και η τελευταία φορά που έκλαψα για ότι άφηνα πίσω.

Εκείνο το βράδυ δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Μέχρι να πεθάνω.

Έκλαιγα κι εκείνος με κράταγε ..και ούτε καν που μιλούσε ..κι όμως αυτή η σιωπή είπε τόσα πολλά...

Από τότε δεν άφησα στιγμή το χέρι και χαίρομαι αφάνταστα που ο γάμος μου είναι πέρα για πέρα αληθινός και καθαρός χωρίς ψέματα ,χωρίς μπερδέματα,χωρίς εντάσεις.

Ακούμε κάθε μέρα για φίλους και γνωστούς τα απίστευτα και πάντα του λέω το ίδιο ..."πες μου ότι σε εμάς αυτό δεν συμβεί" και πάντα παίρνω την ίδια απάντηση ,την ίδια αγκαλιά ,το ίδιο φιλί.

Είμαι ένας γεμάτος άνθρωπος ,ζω ήρεμα ,γαλήνια πλημμυρισμένη από σιγουριά.

Τον περιμένω κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη μέρα..τον σκέφτομαι ,τον θέλω ,τον αγαπώ αληθινά.

Είναι το άλλο μου μισό!

Είναι ο άντρας μου ,είναι ο άνθρωπός μου...

Όχι ,όχι δεν είναι ο κύριος τέλειος ,όπως κι εγώ δεν είμαι η κυρία τέλεια αλλά αυτό που μετράει είναι ότι ποτέ δεν μας έχει βρει ξημέρωμα μαλωμένους...

Σάγαπω αντρούλη μου ...

ΧΡΌΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΆ ΖΩΉ ΜΟΥ !!!!