Πώς έγινε η ζωή μας ?

Έχω πολύ καιρό να γράψω ..
και επιτέλους βρίσκω λίγο χρόνο να το κάνω..
Δεν ξέρω τι να πω από που να αρχίσω..
Ξέρω ότι έχω μιζέριασει.
εδώ και αρκετές μέρες έχω χαλασμένη διάθεση και ελάχιστο κουράγιο για να αντεπεξέλθω στην καθημερινότητα μου.
'Όλα γύρω μου δυσοίωνα ,όλα όμως...
Η χώρα μου καταρρέει,ο κόσμος όλος υποφέρει,πονάει,δυστυχεί και το χειρότερο σταμάτησε πια να ελπίζει..
Μέσα στο jumbo την ίδια μέρα άκουσα πέντε μανούλες να εξηγούν στα μικρά τους
πως δεν έχουν άλλα λεφτά για να πάρουν κι άλλο παιχνίδι.
Ένα μόνο ,όχι άλλο ακόμα κι αν αυτό το άλλο κάνει 1.50 ευρώ!!!
Στα mc donalt's εχθές το ίδιο μια οικογένεια τσακωνόταν γιατί τα ψώνια του super market ξεπέρασαν τα 100 ευρώ.

Όλοι αγκομαχούν ,υποφέρουν ψάχνουν ένα λόγο να κρατηθούν να ζουν την κάθε μέρα απλά για να επιβιώνουν χωρίς όνειρα χωρίς σχέδια για το μέλλον.

Ο κόσμος έχει τρελαθεί...πάει αυτό ήταν σε λίγο καιρό θα φάμε ο ένας τον άλλον ..
αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο..

Ζω έναν πόλεμο ...βγαίνω από το σπίτι και δεν ξέρω αν θα ξαναγυρίσω πίσω.
Θάνατος παντού..και πάντα κατα λάθος..
Συμπεριφέρομαι στους δικούς μου σαν να είναι πάντα η τελευταία φορά που τους βλέπω.
Θέλω να μιλήσω με όσους πλήγωσα να τους πω μια λέξη μόνο γιατί δεν θέλω να έχω το βάρος μέσα μου ότι υπήρξα μικροπρεπής ότι υπήρξα "κακός" άνθρωπος.

Φοβάμαι πολύ ...
Κλαίω με το παραμικρό..
Νιώθω αδύναμη και ευάλωτη...

Δεν μπορώ άλλο να ακούω για θανάτους ..
Τι πιο φριχτό από το να σε καίνε ζωντανό???????

Ο άντρας μου με πιέζει να φύγουμε να πάμε Αυστραλία..
όλοι αυτό μου λένε..
μα όλοι μου η ζωή είναι εδώ...
αυτό που είμαι έγινε εδώ σε αυτή τη γη σε αυτά τα μέρη..
εδώ αγάπησα ,εδώ έκλαψα,εδώ ονειρεύτηκα ,εδώ έγινα μανούλα και εδώ θα συνεχίσω να παλεύω..

Η ημέρα της μανούλας σήμερα..
χρόνια πολλά στις μανούλες όλου του κόσμου.