Τι μου συμβαίνει?

Αν κοιτάξω πίσω θα δω μία Κατερίνα που έχανε τον έλεγχο και δε σταμάταγε αν δεν τα έκανε όλα γυαλιά καρφιά....
Τώρα τίποτα όταν γίνει ,ότι κι αν είναι αυτό που θα με κάνει να κλάψω και να πληγωθώ πάει και χώνεται τόσο βαθιά μέσα μου και κάθεται εκεί μέχρι να με αρρωστήσει..
Σκέψεις πολλές και διάφορες κουράζουν το μυαλό μου και ένα σωρό πίκρες μου μαυρίζουν την ψυχή..
Είναι και η κούραση είναι και η εξάντληση είναι όλα που με έκαναν πια να χάσω όλες τις δυνάμεις..
Και όμως κάθε μέρα παλεύω ..όχι για εμένα για το παιδάκι μου..για αυτό το ένα και μοναδικό δώρο ζωής που μου έστειλε ο Θεός..
Μα τελευταία νιώθω πως οι αντοχές μου δεν είναι αυτές που ήταν..δεν έχω πια κουράγιο ούτε να κλάψω...πόσο μάλλον να ξεσπάσω όσο κάποτε..
Οι ευθύνες πολλές και εγώ νιώθω πολύ μικρή πια απέναντί τους...
Όλα γίνονται τόσο γρήγορα κι εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να τα αλλάξω.
Φοβάμαι πολύ για πολλά πράγματα..
Ακόμα και ο ύπνος μου πια έγινε μαρτύριο ..κάθε βράδυ τα ίδια όνειρα..τα ίδια πετάγματα!
Την τελευταία βδομάδα έχω και το μωρό με πυρετό να ψήνεται και να κλαίει και εγώ να τον γυρίζω πέρα δώθε από δωμάτιο σε δωμάτιο στα χέρια και εκείνο να σπαρταράει ..μέρα και νύχτα..
Όλα μαζί...και από την άλλη η πίεση του Γ. για να φύγουμε οριστικά από Ελλάδα..
Το έχει βάλει στο πρόγραμμα και κάνει τα πάντα για να γίνει πράξη ...μα εγώ δεν μπορώ να το δεχτώ έτσι απλά...εδώ είναι η ζωή μου ....όλα είναι εδώ!
Η οικονομική κρίση και η αναβολή του δικαστηρίου μας έβγαλαν εκτός ελέγχου και ο Γ θεωρεί ότι στην Αυστραλία θα βρούμε την γη της επαγγελίας και όλα ως δια μαγείας θα αλλάξουν!

Έχω πιεστεί πολύ...κι όμως δεν λέω λέξη...κατεβάζω το κεφάλι και προχωρώ!
Χτες κοίταγα το ποδηλατάκι μου στο υπόγειο..σκονισμένο ....πόσο θα ήθελα να κάνω μια βόλτα...
μα δεν έχω χρόνο πια για τίποτα...πήγα και το ξεσκόνισα να γυαλίσει πάλι!
Αύριο θα του ρίξω ένα σεντονάκι ..δεν θέλω να σκονίζεται δεν του πάει η σκόνη..έχω τις πιο γλυκιές αναμνήσεις με αυτό..και δεν θέλω σκόνες πάνω τους..
Αν είχα λίγη βοήθεια όλα θα ήταν αλλιώς..αν μη τι άλλο θα πρόσεχα λίγο περισσότερο και το θέμα της υγείας μου που δεν είναι αστείο.
Με έχει καταβάλει πολύ η κούραση και το παράπονο με πιάνει πολύ εύκολα ... δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό πια..
Πόσο άλλαξα Θεέ μου ...τι μου συμβαίνει?