ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ...ΜΗΝΆΚΟ ΜΟΥ

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010


Το φεγγάρι βουτάει σ΄ασημένια νερά
μεσ΄το φως με ξυπνάει η ζωή ξεκινά
δε με νοιάζει το χτες απ΄το πριν στο μετά
με μια σου αναπνοή στο πρώτο σου φιλί
σε παλάτια ψηλά σ΄έχω εγώ βασιλιά στα όνειρά μου
Νιώθω πια δυνατή στης ζωής τη πηγή
την ουσία να βρω φτάνει να σ΄έχω εδώ
αγιασμός η βροχή διψασμένη μου γη
θα παλεύω για μας αν εσύ μ΄αγαπάς
αν εσύ μ΄αγαπάς...

Στους εφτά ουρανούς τα σκαλιά θ΄ανεβώ
με στρατιώτες χρυσούς θησαυρούς να σου βρω
στη μικρή μου καρδιά καλοκαίρι ξανά
εσύ αν μ΄αγαπάς εσύ αν μ΄αγαπάς

κάνω εγώ προσευχές ό΄τι θέλω να θες στα όνειρά μου
Νιώθω πια δυνατή στης ζωής τη πηγή
την ουσία να βρω φτάνει να σ΄έχω εδώ
αγιασμός η βροχή διψασμένη μου γη
θα΄ναι η τύχη με μας αν εσύ μ΄αγαπάς
παρελθόν συννεφιά και φιλιά αδιάφορα
ήρθες κι έφερες φως ο δικός μου Θεός
αγκαλιά μου εσύ ξεκινάει η γιορτή
θα΄ναι η τύχη με μας αν εσύ μ΄αγαπάς
αν εσύ μ΄αγαπάς αν εσύ μ΄αγαπάς...


Στο αφιερώνο ψυχουλινάκι μου
σ'αγαπώ τόσο πολύ μικρό μου γιοκάκι...

2 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Να τον χαιρεσαι Κατερινιω μου! Να ζησει σαν τα ψηλα βουνα, με υγεια και τυχη!

Ρεβεκκα είπε...

Na ton xairesai ,na einai panta gerow k dynatow k na ton kamarvneis...