Πέρασε και αυτό το Σουκού ...
και ήταν ένα τέλειο παγωμένο Σουκού με το βουνό απεναντί μας στα λευκά ντυμένο απο την κορυφή ως τα νύχια, τις νιφάδες να χορεύουν έξω απ'τα θωλά παράθυρα και μέσα οι τρείς μας με το τζάκι να καίει φουλαρισμένο απο ξύλα!
Ζεστή θράκα με κατακόκκινα κάρβουνα ζέσταιναν την ατμόσφαιρα του σπιτιού!
Το μωρό είχε κάτι κόκκινα μαγουλάκια και ήταν σαν βλαχάκι είχε πολύ πλάκα.
Εγώ αν και αρκετά φορτωμένη με πολλές σκέψεις και έννοιες προσπαθούσα να χαλαρώσω και να απολαύσω όλο αυτο!
Η αγκαλιά του άντρα μου και τα χαχανιτά του μικρούλη πρίγκιπα βοήθησαν πολύ.
Και να που ήρθε η Δευτέρα..τελευταία φοβάμαι πολύ όταν φεύγει ο Γιάννης κοιτάω την πόρτα και μετράω τα λεπτά να γυρίσει και μου μοιάζουν αιώνες.
Μου λείπει η παρέα του και η σιγουριά όταν δεν είναι πλάι μου, όλο νιώθω πως κάτι θα γίνει και θα είμαι μόνη και αβοήθητη.
Τελικά δεν μου αρέσουν οι Δευτέρες και μάλλον ποτέ δεν μου άρεσαν ....
Ελπίζω να ξανάρθει σύντομα κι αλλο κρύο ,κι άλλο χιόνι και αυτή τη φορά να κρατήσει πολύ..να ασπρίσει ο τόπος να χαρούμε χειμώνα και χουζούρι..
Καλή εβδομάδα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου