Δέχτηκα ολομέτωπη επίθεση μέσα στο ίδιο μου το σπίτι..
Δύο εναντίον ενός..
Μπροστά στο παιδί μου...
Και πάνω από όλα μόνη...
χωρίς υπεράσπιση ,χωρίς στήριξη...
και οι χειρότεροι φονιάδες έχουν κάποιον να τους υπερασπίσει
εγώ δεν είχα κανέναν..
Μόνη παρηγοριά και δύναμη τα ματάκια του Μηνάκου μου που με κοιτούσαν..το παιδάκι μου!
Αν ήσουν πιο μεγάλος θα μίλαγες μωρό μου είμαι σίγουρη θα έμπαινες μπροστά να με υπερασπίσεις..
Δεν ήθελα να με δεις να κλαίω δεν ήθελα να με δεις ευάλωτη μα στην αδικία είμαι..
Με αδίκησαν , με ακρωτηριάσανε με τα λόγια τους και κανείς δεν ήταν εκεί να πει κάτι για 'μένα.ένα ΦΤΆΝΕΙ έστω αυτό..
Η σιωπή έλεγε κι αυτή τα δικά της εναντίον μου...όλα εναντίον μου.
Λύγισα!
Δεν έχω πια κουράγιο γιατί το παιχνίδι ήταν στημένο και εγώ ΜΌΝΗ ΜΟΥ.
Αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό δεν θα το ξεχάσω..
Είχα κι άλλα να πω αλλά δεν είπα τίποτα..
Δεν πρόλαβα..δεν είχα τη δύναμη!
Εκείνη είχε το άντρα της κι αυτός εκείνη ..κοινή επίθεση ,κοινό μέτωπο εγώ δεν είχα κανέναν μόνη στην επίθεση ,μόνη στον πόλεμο..καμένο χαρτί και άδικα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι..
Μόνο τα δικά μου αυτιά άκουγαν ..μόνο τα δικά μου μάτια έτρεχαν..γιατί ήμουν μόνη!
Δεν μπορώ να πω πάει έγινε κι έφυγε κι ας πάει να μείνει στα παλιά στα άσχημα,
δεν μπορώ να το δεχτώ πως δεν ήσουν πλάι μου ...πως ήμουν μόνη!
Ήταν άδικο ,άδικο μα τώρα έγινε και πίσω δεν γυρνάει
μα με αυτό κοιμάμαι και με αυτό ξυπνάω ..ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ και μισή.
Χωρίς εσένα είμαι μισή.
Αυτό με πόνεσε τελικά όχι αυτοί..
αυτό θα θυμάμαι όχι αυτούς ότι δεν ήσουν εκεί...αν ήσουν όλα θα ήταν αλλιώς και εγώ δεν θα ήμουν μόνη..
Έχω θυμό και πίκρα...και θα έχω για πολύ..
ήταν άδικο ρε γαμώτο ήταν πολύ άδικο!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου