Χριστούγεννα...
Μέχρι και πριν τρία χρόνια τα μισούσα
γιατί τα Χριστούγεννα του 1993 τα πέρασα μέσα σε ένα νοσοκομείο
κλαίγοντας και παρακαλώντας να μην χάσω μπαμπά μου.....
Θυμάμαι να βλέπω τον κόσμο και τα βεγγαλικά τις πρωτοχρονιάς από τους βρώμικους από το καυσαέριο φωταγωγούς του Ευαγγελισμού..
Και ύστερα ή ελπίδα πως τα επόμενα Χριστούγεννα θα είμαστε μαζί..που χάθηκε τόσο γρήγορα τόσο ξαφνικά και με σακάτεψε στα πιο όμορφα μου χρόνια..αλλά και για όλη μου τη ζωή..
άδικα ...αναπάντεχα...ξαφνικά...χωρίς καν να πούμε αντίο χωρίς καν να μπορώ να θυμηθώ πια ήταν η τελευταία του λέξη....
Μισούσα τα Χριστούγεννα...γιατί ήμουν μόνη χωρίς εκείνον..
με χίλια άτομα μαζί αλλά χωρίς εκείνον.
Τα Χριστούγεννα του 2008 οχτώ η ζωή με έκανε να αλλάξω σκέψη και συναισθήματα..
και ο λόγος ότι εκείνα τα Χριστούγεννα έφερα στο κόσμο το αγγελούδι μου.
Ένα υγιέστατο αγοράκι,ένα απαλό και αθώο μωράκι που μοσχοβόλαγε αγνότητα.
Γέννησα στις 20-12-08 ώρα 15.05.
Και βγήκα με το μωρό μου από το μαιευτήριο παραμονή Χριστουγέννων...
Ο ερχομός του γιορτή..και όλα γύρω ξαφνικά όπως σκοτείνιασαν κάποτε ,φωτίστικαν...
Τώρα πια γεννέθλια και Χριστούγεννα πάνε μαζί!!
Αύριο ξεκινάμε λοιπόν ...ετοιμασίες
για τα γεννεθλιά του...αλλά και για τα Χριστούγεννα...
Δέντρα,δώρα,φωτάκια,γλυκά και πολλά χαμόγελα!!!
Να είσαι καλά ψυχή μου,φως και νόημα της ζωής μου
να είσαι γερός και δυνατός και εγώ θα κάνω ότι μπορώ για να γελάς ...