welcome back λοιπόν!!!!!

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Γυρίσαμε ....
αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς για να πω διακοπές τέλος ή "καλό χειμώνα"...
..θέλω να ελπίζω πως θα ξαναφτιάξω βαλίτσα..έστω και για ένα προορισμό που θα μου προκαλέσει αφάνταστο πόνο...
Αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα να μαυρίσω για αυτό ας μείνω στα ευχάριστα..
Φέτος επισκεφτήκαμε την Κεφαλλονιά..
αλλά ο μπεμπούλης είναι αλήθεια μας περιόρισε πολύ...κι έτσι δεν μπορέσαμε να τη γυρίσουμε όλη.
Πήγαμε όμως σε πολλά μέρη και η αλήθεια είναι πως δεν με πολυενθουσίασε.
Τελικά τα γούστα μου έχουν αλλάξει πάρα πολύ.Θα προτιμούσα ένα νησάκι πιο μικρό ,πιο ζεστό και πιο γλυκούλη.
Η Κεφαλλονιά μου φάνηκε απέραντη,μεγάλη και αφιλόξενη.
Μείναμε στον Πόρο  κι όχι στη Πεσάδα όπως είχαμε αρχικά κλείσει..το σπίτι με την πισίνα και τη μεγάλη αυλή δεν ήταν αυτό που ίσως είχαμε φανταστεί..όπως είπα τα γούστα μου άλλαξαν και τελικά καταλήξαμε σε κάτι πιο μικρό αλλά πιο φιλόξενο.

Ο Πόρος είναι πολύ ήσυχος ,θα έλεγα ερημικός ,ίσως να φταίει η περίοδος που πήγαμε!
Πάντως ήταν ωραία ,γαλήνια και ρομαντικά.
Πιο δίπλα το χωριό Σκάλα ακόμα πιο ωραίο ...θα έλεγα ότι εκεί η παραλία φτιάχτηκε για να σε γαληνεύει και να σε ταξιδεύει...(αχ αυτά τα ταξίδια του μυαλού.....μια στάση μόνο ας είχε ο καθένας και να είναι αληθινή....μια στάση μόνο..)

Κάτσαμε δέκα μέρες και μετά βάλαμε πλώρη για Εύβοια όπου έκαναν διακοπές η μαμά μου..
Εκεί ήταν ακόμα πιο ιδανικά για το μικρό μας αλητάκι αφού ήταν γεμάτο δραστηριότητες για παιδάκια!Λούνα παρκ,αλογάκι αληθινό που σε πάει βόλτα,παιδική χαρά ,τραμπολίνο και πολλά άλλα που μας ξεφράγκιασαν..

Δεν έχω παράπονο καλά ήταν..αλλά φέτος είχα την ευκαιρία να σκεφτώ πολλά,ίσως και να νοσταλγήσω ,να μετανιώσω ,να με μαλώσω,να γελάσω και γενικά έτσι να κάνω ένα ταξίδι στα πίσω χρόνια..ωραία χρόνια.. δεν έχω να θυμηθώ τίποτα άσχημο τελικά όλα είναι τόσο όμορφα τακτοποιημένα στο μυαλό μου...σαν παλιά βιβλία με κιτρινισμένα φύλλα που έχουν μείνει φυλαγμένα ψηλά ψηλά σε κάποιο ράφι ..αλλά πάντα το καθένα με μια μοναδική αξία.

Αλλά ας επανέλθουμε ...στο τώρα στο σήμερα και στην καθημερινότητα μας...

welcome back λοιπόν!!!!!



Επιτέλους τελείωσαμε...

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Από που να αρχίσω
...δεν ξέρω μέσα σε αυτό το μήνα έγιναν τόσα πολλά..
πολλά και διάφορα άσχημα...
κυρίως με το παιδί..

Το χειρότερο ήταν που έσπασε στις κούνιες το μπροστινό του το δοντάκι και τρέχαμε σε ειδικό παιδοδοντίατρο για να το χτίσουμε και πάλι..
Ήταν μια φριχτή εμπειρία πολύ κλάμα τόσο για το μωρό όσο και για τη μαμά.
Και μετά δύο κρυώματα,μια ωτίτιδα και μια οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού του με έκαναν να παραμιλώ να κλαίω να χτυπιέμαι να ξεσπάω όπου βρω να σέρνομαι κυριολεκτικά στα πόδια μου από την ψυχική πιο πολύ εξάντληση.
Πολλά φάρμακα,σταγόνες και αντιβιώσεις για μια σταλιά μωράκι..

Και μέσα σε όλα η ανακαίνιση του σπιτιού..βλέπεις είχε προγραμματιστεί..
αυτό που δεν είχαμε προγραμματίσει ήταν ότι θα κράταγε παραπάνω από δέκα μέρες  και θα ξεπέρναγε κατά πολύ τον προϋπολογισμό μας...
Η ταλαιπωρία τόσο του Γιάννη μου όσο και εμένα χτύπησε κόκκινο.
Και πιο πολύ του Γιάννη που κόντευε να βαρέσει 24ωρα κουβαλώντας ,δεν μπορώ να μην του το αναγνωρίσω..
Εγώ έμενα με το παιδί στη μαμά μου αυτές τις μέρες αλλά και εκεί δεν έλειψαν τα απρόοπτα που μας έβγαζαν όλους εκτός προγράμματος και μας κούρασαν πιο πολύ..
Τέλος καλό όλα καλά ή μάλλον σχεδόν όλα..το γεγονός ότι είμαστε χρεωμένοι μέχρι το λαιμό δεν είναι και ιδιαίτερα ευχάριστο..αλλά το ότι μπήκαμε σε ένα καινούριο σπίτι είναι κάτι πολύ σημαντικό.

Το δικαστήριο του Γιάννη που είχε προγραμματιστεί για τις 3 Ιουνίου αναβλήθηκε λόγο απεργίας των δικηγόρων και έτσι πάμε για ένα χρόνο μετά.
Που σημαίνει ότι θα αργήσουμε πολύ να βρούμε το δίκιο μας..
Έχει καεί το κεφάλι μας όλες αυτές τις μέρες αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να παραμένεις ενωμένος με τον άνθρωπό σου ότι κι αν γίνεται γύρω σου!!!
Αλλά υπάρχει και κάτι που μας γεμίζει χαρά...κάτι που έρχεται..
και είναι το ταξίδι μας ,οι διακοπές μας...
Φέτος καταφέραμε και κλείσαμε ένα μικρό σπιτάκι με δική του πισίνα και κήπο στην πανέμορφη Κεφαλλονιά σε ένα ήρεμο χωριό όχι πολύ μακρυά από την πολή και εκεί για 10 μέρες θα χαρούμε τον ήλιο και την ξενοιασιά ιδιωτικά για να αναπληρώσουμε δυνάμεις και να γεμίσουμε μπαταριούλες..

Ας πάρω μιαν ανάσα λοιπόν και ας αφήσω πίσω το άγχος του χρέους αλλά και τις τόσες στενοχώριες που πέρασα και ας χαρώ τις διακοπές μου.. 
μαζί με τα αγοράκια μου ...
βαλιτσούλες ...που είσαστε?
 ήρθε η ώρα σας ??  !! Σε 8 μέρες φεύγουμε!

























πολύ πιθανό λοιπόν τα επόμενα νέα μου να τα γράψω από εκεί...πλάι στη πισίνα μου και απολαμβάνοντας την ηρεμία της εξοχής μακρυά από τη βοή της πόλης !!!