όνειρα και κρίση..

Δεν ξέρω πως μπορεί να συμβαίνει αυτό?  Ξέρω όμως μάλλον τι σημαίνει.

Όλα ξεκίνησαν το βράδυ της Παρασκευής ξημερώματα Σαββάτου,είχα περάσει μια όμορφη βδομάδα και ιδιαίτερα χαρούμενη μιας και παραλάβαμε και τα πλακάκια για την ανακαίνιση του σπιτιού μας.

Δεν είχε γίνει τίποτα που θα μπορούσε να με επηρεάσει για να δω εκείνο το όνειρο.

Πάνε χρόνια που έχει να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά δεν ξέρω ένιωθα όσο διαρκούσε εκείνο το όνειρο μια ανακούφιση μέσα στην ψυχή μου,

που έγινε ημικρανία όταν πια ξύπνησα μες το κεφάλι μου και μούδιασε τα πόδια μου..

τι είδα ? τι ήταν αυτό ?

Μια σειρά από εικόνες ,μια σειρά από σκηνές κάποιες μακάβριες και κάποιες άλλες ανακουφιστικές και γαλήνιες.

Σε αυτές θα μείνω ..στις δεύτερες για ότι άλλο είδα άσχημο απλά προσευχήθηκα να μην είναι τίποτα,άλλωστε τι θα μπορούσα να κάνω?

Αλλά εκείνη η συνομιλία τα όσα μου είπε αλλά και τα όσα απάντησα μακάρι να ήταν αλήθεια.

Μακάρι να έβρισκα την δύναμη όταν χρειαζόταν και να πω όλα όσα έπρεπε ,χωρίς υπεκφυγές ,δικαιολογίες και σιχαμένα ψέματα.

Μακάρι αυτή η συζήτηση να μήν ήταν όνειρο.

Αν είχα την ευκαιρία ναι θα το έκανα και τώρα.

Θα ξεμπρόστιαζα τον εαυτό  μου και πάνω από όλα

 θα ζήταγα μια συγνώμη από καρδιάς εκεί που έφταιξα.

Τα τελευταία δυο χρόνια η ζωή μου κυλάει με πολύ αγνούς καθημερινούς ρυθμούς.

Έχω αλλάξει πολύ έχω γίνει " πιο χαζή" ναι ναι πιο χαζή γιατί αν πω πιο καλή θα ακουστεί ωραία και δεν το θέλω..θέλω να τα λέω όπως είναι.Και είναι ακριβώς έτσι..

Η καλοσύνη μου έχει ακουμπήσει τα όρια της βλακείας!

Και μου το λένε όλοι...ακόμα και άνθρωποι που με ήξεραν κι από παλιά.

Θα μπορούσες να το πεις και θαύμα..εγώ το λέω Μηνά..το λέω Γιάννη το λέω ευτυχία ,γαλήνη ,ηρεμία.

Όλα αυτά με έκαναν μια άλλη Κατερίνα ,που όταν κάνει το λάθος να κοιτάξει πίσω βλέπει πολλά στραβά που καλό θα ήταν να μην είχαν γίνει.

Και μιλάω αποκλειστικά για συμπεριφορές δικές μου αλλά και για επιλογές που με κατέστρεψαν και με ανάγκασαν να βάζω σε δεύτερη μοίρα ανθρώπους που πραγματικά άξιζαν να πάρουν κάτι καλό από εμένα.

Ανωριμότητα ..με μία λέξη..

Με έχω καθίσει πολλές φορές κάτω και έχω αναγνωρίσει πολλές πατατιές μου..αλλά ποτέ δεν είχα και ούτε θα έχω την ευκαιρία να το παραδεχτώ εκεί που πρέπει..

Δεν πειράζει..σημασία έχει πάντως που η τωρινή μου ζωή είναι αυτή που πρέπει να είναι..

Χαίρομαι που οι μοναδικοί λόγοι παρεξήγησης αφορούν πάντα την ακαταστασία του σπιτιού και μόνο.

Χαίρομαι που ζω πια στο "χαζό κόσμο μου"

που δεν με νοιάζει πια αν θα βαφτώ κάθε μέρα και τι θα βάλω.. που φοράω κοκαλάκια στα μαλλιά μου που συχνά πετάνε σαν κεραίες..ο άντρας μου με βρίσκει γλυκούλα και αυτό μου αρκεί..μόνο αυτή η γνώμη με νοιάζει πια..

Αν ήμουν έτσι γλυκούλα και πιο παλιά θα είχα ζήσει καλύτερες στιγμές και σίγουρα θα είχα κλάψει πολύ λιγότερο..

Τελικά το "φαίνεσθαι" είναι το μεγαλύτερο ψέμα.

Και καμία αγάπη δεν ζει με ψέμα..τώρα πια το ξέρω καλά ..

Καλύτερα έτσι λοιπόν "χαζούλα και γλυκούλα" αρκεί να μπορώ να κοιτάω τον άντρα μου στα μάτια!

Με 'γειά μας!!!

Και ναι επιτέλους ...σήμερα το απόγευμα πήγαμε και πήραμε αυτό το θεσπέσιο έπιπλο για την βεράντα μας.

Πόσο καιρό το έψαχνα η ιδιότροπη πια να βρω ένα τραπέζι που να είναι και μεγάλο αλλά και μικρό μαζί ,να κλείνει ,να μαζεύει ,να διπλώνει το χειμώνα ,αλλά να΄ναι και ωραίο βρε παιδί μου μην είναι και τελείως κλάτσ κλούτσ..

Αυτές ήταν οι περιγραφές που έδινα στον κόσμο και στα μαγαζιά αλλά και στον άντρα μου.

Δυστυχώς όμως και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κανείς δε με καταλάβαινε.

(έλα ντε γιατί?)

Σήμερα όμως ήταν η τυχερή μου μέρα..για πολλούς λόγους........

και ένας από αυτούς ήταν ότι βρέθηκε μπροστά μου αυτό το τραπεζάκι.

Και τι δεν έχει και κλείνει και αποθηκεύει της καρέκλες και γίνεται όσο μικρό ή όσο μεγάλο θες (χωρίς παρεξήγηση)

και έχει και ροδάκια και είναι και ξύλινο!

H super αγορά δεν το συζητώ..

Αχ ..πόσα πρωινά θα φάμε εκεί έξω πια τα τρία μας..και πόσα ήρεμα απογευματάκια θα απολαμβάνω με το συζηγατούλη μου το καφεδάκι μας.

Αλλά και πόσα πρωινά θα απολαμβάνω τον καφέ μου χαζεύοντας στο λαπτοπάκι μου , μιας και τώρα πια έχω και τραπέζι να το ακουμπήσω..

Είμαι πολύ χαρούμενη ,πάρα πολύ..

Αυτό πάντως που μου έκανε εντύπωση ήταν το πως μύριζε όταν ανοίξαμε το κουτί ..σαν μπισκότο.

Τελικά όλα τα καινούρια πράγματα μυρίζουν σαν μπισκότο.

Κρίμα που θα τη χάσει αυτή τη μυρωδιά σε λίγες μέρες..

Αύριο θα προμηθευτώ και το ειδικό λαδάκι φροντίδας για να είναι πάντα σαν καινούριο και φυσικά θα το εγκαινιάσω κιόλας..πρωί πρωί με το καφεδάκι μου!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Άλλος ένας λόγος που σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη είναι ότι το pc σταμάτησε πια να ανήκει στην κατηγορία των ερπετών και μπήκε και πάλι στην κατηγορία των πτηνών..

κοινώς πετάει το εργαλείο..

σήμερα το πήραμε.

Το  είχαμε δώσει σε ένα παλικάρι φίλο του άντρα μου και μας το έκανε καινούριο κι αυτό.

Βέβαια αυτό δεν μύριζε μπισκότο αλλά μπορώ να πω πως είναι αγνώριστο.

Έχει κι αυτό που δεν θυμάμαι πως το λένε ...που στο φτιάχνει ο άλλος από το σπίτι του κι έτσι

είμαι πια ήσυχη κι από αυτό.

Όλα καλα κι όχι μόνο λοιπόν σήμερα.

Μακάρι να κυλήσουν και κάποια άλλα τόσο ωραία γιατί δεν ξεχνάω πως μπροστά μας έχουμε δυο ανηφόρες η μία είναι το θέμα της υγείας μου και η άλλη αυτό το δικαστήριο που ελπίζουμε να αποδώσει δικαιοσύνη γιατί άλλο άδικο δεν το αντέχω.

Ας μη μαυρίσω πριν κοιμηθώ ουστ κακές σκέψεις ..

Σ΄αγαπώ αντρούλη μου και σε ευχαριστώ για όλα σήμερα ...

περαστικά στο δαχτυλάκι σου χιχιχιχι!!!!

κουράστηκες μικρό μου..

καληνύχτα αγγελέ μου....

καληνύχτα

σ'αγαπώ

τόσο πολύ

ονειρό μου αληθινό!

Και να σκεφτεί κανείς πως πριν λίγα χρόνια σιχαινόμουν τις συννεφιασμένες μέρες.Η παραμικρή ψιχάλα με χάλαγε και με έριχνε τόσο πολύ που δεν ήθελα να κάνω τίποτα.

 Κι όμως χθες μπορώ να πω πως ευχαριστήθηκα το χάλασμα του καιρού και τη δροσερή ατμόσφαιρα όσο τίποτα!

 Μου δόθηκε η ευκαιρία να χουζουρέψω για ώρες και το πρωί και το μεσημέρι και φυσικά όχι μόνη μου ..είχα μαζί μου την πιο γλυκιά και την πιο τρυφερή παρέα.

 Αγκαλίτσες ,φιλάκια,χαδάκια ,γελάκια κι άλλα τέτοια χθες είχαν την τιμητική τους.

 Ο μικρός χουζούρης μου εκτός του δεν έλεγε να αποχωριστεί πιπίλα και κούνια ήταν τόσο ήσυχος και τόσο τρυφερός που δεν χόρταινα να παίζω μαζί του.

 Ακόμα και το μεσημέρι που κοιμήθηκε για 4 ώρες δεν χόρταινα να τον κοιτάζω.

Ο ήχος της πιπίλας μέσα στην ησυχία έμοιαζε με μελωδία..και εκείνα τα φουσκωμένα ροζ μαγουλάκια ήταν πειρασμός..

 Το βράδυ που σκόλασε ο μπαμπάς μας πήγαμε μια βροχερή αυτοκινητάδα και γυρίσαμε.

Ήταν κάτι απλό κι όμως τόσο γλυκό.Μια απλή αυτοκινητάδα μέχρι τη Γλυφάδα και πίσω κι όμως

αυτό το τόσο απλό ήταν μαζί και τόσο ρομαντικό..βέβαια είχε και την παρανομία του !!!

Μιας και ο μικρός ήταν μπροστά κι όχι στο καθισματάκι του..ακόμα κι εκεί αγκαλίτσα όλοι!

Εντάξει μια φορά ήταν ..

Σήμερα Σάββατο περιμένω το μωράκι μου να ξυπνήσει και το μπαμπά μας να σκολάσει..

Πίνω καφεδάκι και χαζεύω μια έξω από το παράθυρο και μία μέσα στο σαλόνι τα παρατημένα παιχνίδια εδώ κι εκεί...  είμαι πολύ τυχερή τελικά..η ζωή μου γέμισε χρώματα ,γέμισε αγάπη και απέκτησε νόημα και σκοπό.

Τι πιο όμορφο να δίνεις αγάπη και να παίρνεις...τι πιο όμορφο από μια ζεστή και ήρεμη οικογενειακή γαλήνη!!

Καμιά φορά σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι γιατί κάποτε κάποιοι και κάποιες με κορόιδεψαν για αυτό μου το όνειρο και με πιο δικαίωμα έκριναν εκείνοι τα δικά μου όνειρα!?

Ναι ,αυτό ήταν το όνειρο μου και χαίρομαι που βγήκε αληθινό!

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΑΣ

Σαν σήμερα παντρεύτηκα!
Πριν δύο χρόνια..
Πέρασαν δυο χρόνια κιόλας.
Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια έζησα πολλά και ένιωσα άλλα τόσα.
Πάνω από όλα όμως έζησα τη μεγαλύτερη συγκίνηση που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος.
Έγινα μανούλα..έφερα στο κόσμο ένα τρυφερό αγγελούδι που πλέον φωνάζει πεντακάθαρα "μαμά"
και μου θυμίζει πόσο ωραία είναι τελικά η ζωή...
Ο γάμος μου δεν είχε τίποτα το φαντασμαγορικό δεν είχε ούτε καν καλεσμένους ...ούτε μπομπονιέρες ..είχε όμως πολύ αγάπη και αυτό ήταν το πιο σημαντικό.

Μέτραγα πολλές πληγές και αρκετά βαθιές εκείνο το διάστημα και το χέρι του άντρα μου ήταν αυτό που με έβγαλε από το κυκεώνα της αμφιβολίας και του φόβου.

Λίγο πριν παντρευτούμε του άνοιξα την καρδιά μου ...τα είπα όλα για όλα δεν άφησα τίποτα.

Του είπα αλήθειες που τον πλήγωσαν αλλά είχα ορκιστεί να ζήσω καθαρή και με ήσυχη συνείδηση.

Δεν ήμουνα "αγία" αλλά ήμουν άνθρωπος και όπως όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή μας τα είχα κάνει και εγώ super Μπάχαλο..

Πίστευα πως όλη αυτή η εξομολόγηση θα τον γέμιζε με αηδία για εμένα αλλά τελικά το αποτέλεσμα ήταν να με στηρίξει και να βάλει τέλος σε αυτή την κατρακύλα που ζούσα.

Ήταν και η τελευταία φορά που έκλαψα για ότι άφηνα πίσω.

Εκείνο το βράδυ δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Μέχρι να πεθάνω.

Έκλαιγα κι εκείνος με κράταγε ..και ούτε καν που μιλούσε ..κι όμως αυτή η σιωπή είπε τόσα πολλά...

Από τότε δεν άφησα στιγμή το χέρι και χαίρομαι αφάνταστα που ο γάμος μου είναι πέρα για πέρα αληθινός και καθαρός χωρίς ψέματα ,χωρίς μπερδέματα,χωρίς εντάσεις.

Ακούμε κάθε μέρα για φίλους και γνωστούς τα απίστευτα και πάντα του λέω το ίδιο ..."πες μου ότι σε εμάς αυτό δεν συμβεί" και πάντα παίρνω την ίδια απάντηση ,την ίδια αγκαλιά ,το ίδιο φιλί.

Είμαι ένας γεμάτος άνθρωπος ,ζω ήρεμα ,γαλήνια πλημμυρισμένη από σιγουριά.

Τον περιμένω κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη μέρα..τον σκέφτομαι ,τον θέλω ,τον αγαπώ αληθινά.

Είναι το άλλο μου μισό!

Είναι ο άντρας μου ,είναι ο άνθρωπός μου...

Όχι ,όχι δεν είναι ο κύριος τέλειος ,όπως κι εγώ δεν είμαι η κυρία τέλεια αλλά αυτό που μετράει είναι ότι ποτέ δεν μας έχει βρει ξημέρωμα μαλωμένους...

Σάγαπω αντρούλη μου ...

ΧΡΌΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΆ ΖΩΉ ΜΟΥ !!!!

Πώς έγινε η ζωή μας ?

Έχω πολύ καιρό να γράψω ..
και επιτέλους βρίσκω λίγο χρόνο να το κάνω..
Δεν ξέρω τι να πω από που να αρχίσω..
Ξέρω ότι έχω μιζέριασει.
εδώ και αρκετές μέρες έχω χαλασμένη διάθεση και ελάχιστο κουράγιο για να αντεπεξέλθω στην καθημερινότητα μου.
'Όλα γύρω μου δυσοίωνα ,όλα όμως...
Η χώρα μου καταρρέει,ο κόσμος όλος υποφέρει,πονάει,δυστυχεί και το χειρότερο σταμάτησε πια να ελπίζει..
Μέσα στο jumbo την ίδια μέρα άκουσα πέντε μανούλες να εξηγούν στα μικρά τους
πως δεν έχουν άλλα λεφτά για να πάρουν κι άλλο παιχνίδι.
Ένα μόνο ,όχι άλλο ακόμα κι αν αυτό το άλλο κάνει 1.50 ευρώ!!!
Στα mc donalt's εχθές το ίδιο μια οικογένεια τσακωνόταν γιατί τα ψώνια του super market ξεπέρασαν τα 100 ευρώ.

Όλοι αγκομαχούν ,υποφέρουν ψάχνουν ένα λόγο να κρατηθούν να ζουν την κάθε μέρα απλά για να επιβιώνουν χωρίς όνειρα χωρίς σχέδια για το μέλλον.

Ο κόσμος έχει τρελαθεί...πάει αυτό ήταν σε λίγο καιρό θα φάμε ο ένας τον άλλον ..
αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο..

Ζω έναν πόλεμο ...βγαίνω από το σπίτι και δεν ξέρω αν θα ξαναγυρίσω πίσω.
Θάνατος παντού..και πάντα κατα λάθος..
Συμπεριφέρομαι στους δικούς μου σαν να είναι πάντα η τελευταία φορά που τους βλέπω.
Θέλω να μιλήσω με όσους πλήγωσα να τους πω μια λέξη μόνο γιατί δεν θέλω να έχω το βάρος μέσα μου ότι υπήρξα μικροπρεπής ότι υπήρξα "κακός" άνθρωπος.

Φοβάμαι πολύ ...
Κλαίω με το παραμικρό..
Νιώθω αδύναμη και ευάλωτη...

Δεν μπορώ άλλο να ακούω για θανάτους ..
Τι πιο φριχτό από το να σε καίνε ζωντανό???????

Ο άντρας μου με πιέζει να φύγουμε να πάμε Αυστραλία..
όλοι αυτό μου λένε..
μα όλοι μου η ζωή είναι εδώ...
αυτό που είμαι έγινε εδώ σε αυτή τη γη σε αυτά τα μέρη..
εδώ αγάπησα ,εδώ έκλαψα,εδώ ονειρεύτηκα ,εδώ έγινα μανούλα και εδώ θα συνεχίσω να παλεύω..

Η ημέρα της μανούλας σήμερα..
χρόνια πολλά στις μανούλες όλου του κόσμου.