ΜΑΖΙ ΣΑΣ....

Κάποτε πριν κάποια χρόνια κάποιο μπλόγκ με είχε κάνει να κλάψω πολύ πικρά με αποτέλεσμα από εκεί και μετά να βλέπω όλο αυτόν το διαδικτυακό κόσμο αλλά και ότι σχετιζόταν με αυτόν σαν κάτι που έπρεπε πάντα να φοβάμαι γιατί θα μου κάνει κακό.
Είχα πιστέψει βαθιά μέσα μου πως όλο αυτό το πράγμα έχει φτιαχτεί για να κάνει κακό, οπότε όσο πιο μακρυά του βρίσκομαι τόσο πιο ασφαλείς θα είμαι!
Με το καιρό όμως η φοβία μου για το νέτ κάπως ξεπεράστηκε και με αφορμή τη γέννηση του γιου μου άνοιξα ένα νέο blog και άρχισα και πάλι να γράφω πολλά και διάφορα.
Δε φαντάστηκα ούτε για μια στιγμή πως αυτό το μικρό και ασήμαντο μπλογκάκι θα γινόταν η αφορμή για να ξεκινήσει ένας μεγάλος (για ΄μένα) αγώνας.

Και αναφέρομαι στην έκκληση μου για βοήθεια στην οικογένεια του Νίκου.
Στάθηκα πραγματικά πολύ τυχερή γιατί γνώρισα ανθρώπους με αγάπη για τον διπλανό τους που έδειξαν ενδιαφέρον και έκαναν κι αυτοί με τη σειρά τους ότι μπόρεσαν.
Και μπόρεσαν πολλά πάρα πολλά.
Αρκουδάκια,αντιδραστικοί,μπαλόνια,κάποιες άλλες Κατερινούλες και ένα σωρό άλλοι άπλωσαν το χέρι τους και άνοιξαν την αγκαλιά τους ο καθένας με το δικό του τρόπο και έκαναν την Ίλντα να αρχίσει να παίρνει λίγη δύναμη.
Το ίδιο έκαναν και πολλές μαμάδες.
Μέσα από το φόρουμ parents και αφού κλειδώθηκε μια φορά το θέμα που είχα ανοίξει τελικά αποδείχτηκε πως υπάρχουν εκεί έξω πολλοί Άνθρωποι ακόμα που δε γυρνάνε την πλάτη αδιάφορα στον όποιο πόνο.

Και λιθαράκι λιθαράκι λίγο ο ένας λίγο ο άλλος χτίσαμε όλοι μαζί έναν τοίχο πολύ μεγάλο και ακόμα χτίζουμε...
για την ακρίβεια φτιάξαμε μια μεγάλη βάρκα στην οποία έχει μπει μέσα η Ίλντα και περνάει σιγά σιγά και κάποιος πιο ανώδυνα την δυσκολία των ημερών.

Όλοι μαζί γεμίσαμε ένα ψυγείο,ντύσαμε και ταίσαμε ένα μικρό μωράκι,πληρώσαμε το νοίκι αλλά και το ρεύμα και το νερό και τα κοινόχρηστα ,ναι ναι ναι πληρώσαμε όλα εκείνα που έπρεπε να πληρωθούν και πάλι έμειναν!
Γεμίσαμε μια καλάθα παιχνίδια,στρώσαμε μια κούνια και καινούρια κουβερτάκια,
πήραμε φάρμακα και με άλλα λόγια αποδείξαμε πως όλοι μαζί μπορούμε πολλά.

Δεν έχω λόγια
ένα ευχαριστώ δεν φτάνει και το ξέρω..
μα ΄θέλω να το πω εγώ σαν Κατερίνα.
Ευχαριστώ όλους εσάς που ανταποκριθήκατε με όποιο τρόπο μπόρεσε ο καθένας.
Έγινε μια μεγάλη και συλλογική δουλειά που ανακούφισε κατά πολύ την κοπέλα αυτή και της έμαθε πως ακόμα κι όταν χάνεται αυτό που τόσο αγαπάς η ελπίδα πάντα υπάρχει.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΑΠΌ ΚΑΡΔΙΆΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ


ΣΤΟΥΣ :

ΓΙΑΝNΗΣ Α΄,ΓΙΑΝΝΗΣ Β΄,ΔΑΝΑΗ,ΕΛΕΝΗ,ΜΑΡΑΚΙ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑ,ΚΑΤΕΡΙΝΕΣ,ΑΡΙΑ,ΕΙΡΗΝΗ,ΜΑΝΟΥΛΑ,
ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΜΠΛΟΓΚΑΡΙΣΜΑ,ΓΙΑΝΝΑ,ΣΠΥΡΟΣ,ΚΑΡΕΜΠΕ (ΟΧΙ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΛΛΟΣ),
ΗΛΙΑΝΝΑ,ΚΩΣΤΑΣ,ΝΙΚΟΛΕΤΑ,ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗ,ΔΗΜΗΤΡΑ.

ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΟΥΛΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΦΑΝΗ ΗΡΩΑ ΤΟΝ ΠΙΟ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΜΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΒΟΗΘΟ ΜΟΥ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ!!

Ήμουν μόνη.....τελείως μόνη..

Δέχτηκα ολομέτωπη επίθεση μέσα στο ίδιο μου το σπίτι..
Δύο εναντίον ενός..
Μπροστά στο παιδί μου...
Και πάνω από όλα μόνη...
χωρίς υπεράσπιση ,χωρίς στήριξη...
και οι χειρότεροι φονιάδες έχουν κάποιον να τους υπερασπίσει
εγώ δεν είχα κανέναν..
Μόνη παρηγοριά και δύναμη τα ματάκια του Μηνάκου μου που με κοιτούσαν..το παιδάκι μου!
Αν ήσουν πιο μεγάλος θα μίλαγες μωρό μου είμαι σίγουρη θα έμπαινες μπροστά να με υπερασπίσεις..
Δεν ήθελα να με δεις να κλαίω δεν ήθελα να με δεις ευάλωτη μα στην αδικία είμαι..
Με αδίκησαν , με ακρωτηριάσανε με τα λόγια τους και κανείς δεν ήταν εκεί να πει κάτι για 'μένα.ένα ΦΤΆΝΕΙ έστω αυτό..
Η σιωπή έλεγε κι αυτή τα δικά της εναντίον μου...όλα εναντίον μου.
Λύγισα!
Δεν έχω πια κουράγιο γιατί το παιχνίδι ήταν στημένο και εγώ ΜΌΝΗ ΜΟΥ.
Αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό δεν θα το ξεχάσω..

Είχα κι άλλα να πω αλλά δεν είπα τίποτα..
Δεν πρόλαβα..δεν είχα τη δύναμη!
Εκείνη είχε το άντρα της κι αυτός εκείνη ..κοινή επίθεση ,κοινό μέτωπο εγώ δεν είχα κανέναν μόνη στην επίθεση ,μόνη στον πόλεμο..καμένο χαρτί και άδικα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι..
Μόνο τα δικά μου αυτιά άκουγαν ..μόνο τα δικά μου μάτια έτρεχαν..γιατί ήμουν μόνη!
Δεν μπορώ να πω πάει έγινε κι έφυγε κι ας πάει να μείνει στα παλιά στα άσχημα,
δεν μπορώ να το δεχτώ πως δεν ήσουν πλάι μου ...πως ήμουν μόνη!
Ήταν άδικο ,άδικο μα τώρα έγινε και πίσω δεν γυρνάει
μα με αυτό κοιμάμαι και με αυτό ξυπνάω ..ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ και μισή.
Χωρίς εσένα είμαι μισή.
Αυτό με πόνεσε τελικά όχι αυτοί..
αυτό θα θυμάμαι όχι αυτούς ότι δεν ήσουν εκεί...αν ήσουν όλα θα ήταν αλλιώς και εγώ δεν θα ήμουν μόνη..
Έχω θυμό και πίκρα...και θα έχω για πολύ..
ήταν άδικο ρε γαμώτο ήταν πολύ άδικο!

Ένας κακός άνθρωπος -Ε Γ Ω-

Από πού να αρχίσω τι να πω
και να πως να γράψω αφού ούτε τα γράμματα δεν βλέπω.
Τα μάτια καίνε πια πολύ.
Απόψε είχα σκοπό να γράψω για την ευκαιρία που μου δόθηκε αυτές τις μέρες να γνωρίσω ΚΑΛΟΥΣ ανθρώπους,αλλά τελικά τα σχέδια άλλαξαν και απόψε θα γράψω για δύο κακούς πολύ κακούς ανθρώπους.

Και θα μιλήσω για πρόσωπα δικά μου έξω από την ιστορία της Λίντας.
Θα μιλήσω για μια δική μου υπόθεση....

Γιατί τελικά το να είσαι καλός μπορεί να απέχει ελάχιστα από τα είσαι ο χειρότερος!
Και αυτό το λέω για μένα!

Γιατί βρέθηκα απόψε απέναντι σε έναν άντρα και μια γυναίκα που ήρθαν στο σπίτι μου και την ησυχία μου για να με πουν φίδι, διπρόσωπη, ψεύτρα, καρφί, ρουφιάνα και άλλα...
Ο λόγος??

Θα μπορούσε να αποτελεί θέμα για κάποιο θέατρο του παραλόγου..

Ο σύζυγος είχε παράλληλη σχέση πολλά χρόνια, εγώ το κατάλαβα πέρσι στα γεννέθλια του άντρα μου όταν εγώ μίλαγα με την εγκυμονούσα τότε γυναίκα του στο σταθερό και τον άκουσα να λέει μωρό μου στο κινητό του τη στιγμή που του πρόσφερα το νερό που είχε ζητήσει.

Δεν ασχολήθηκα ....
Αλλά μέρες μετά άρχισε να έρχεται σπίτι μας και να μας λέει σχεδόν κλαίγοντας όλα όσα γίνονταν και πόσο χάλια νιώθει αλλά τι να κάνει αφού δεν περνάει καλά κλπ ,κλπ
Δεν επικροτήσαμε ποτέ το γεγονός και σαν φίλοι παλέψαμε να του αλλάξουμε γνώμη πολλές φορές αλλά μάταιο!

Ο άντρας μου πολλές φορές μου έλεγε πως όλο αυτό δεν θα μας βγει σε καλό...αλλά πάντα κραταγαμε το στόμα μας κλειστό και λίγο τις σχέσεις μας σε απόσταση.

Κάποτε σε μια συζήτηση μας με τη γυναίκα του και ύστερα από πολλά κλάματα και οδυρμούς της είπα μια κουβέντα..."αν πιστεύεις κοριτσάκι μου ότι κάτι δεν πάει καλά ψάξτο..τι να σου πω"

Από τότε πέρασαν 8 μήνες
και απόψε ήρθαν ξαφνικά να μου λάβουν τα λόγο

ο μεν ένας γιατί τότε είχα πει αυτό το "ψάξτο" (θεώρησε ότι τον κάρφωσα)
και η δε άλλη γιατί δεν της το είπα ευθέως!!

Τι κι αν εξήγησα ότι η θέση μου ήταν δύσκολη ότι ρουφιάνα δεν είμαι και πως να κάνω κάτι τέτοιο με πιο δικαίωμα ???
Τι κι αν έλεγα στον άλλον ότι αυτό το ‘’ψαξτο’’ ήταν μια φράση που θα την έλεγε ο καθένας σε μια ανάλογη συζήτηση με θέμα "νομίζω πως κάτι τρέχει με τον άντρα μου"
τίποτα....

Μπροστά στο παιδί μου ουρλιάζανε και με κατηγορούσαν άδικα των αδίκων..
Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο παρά μόνο το παιδάκι μου που άκουγε όλα αυτά και με έβλεπε να κλαίω...

Ο άντρας μου δεν ήταν σπίτι και όταν πια ξεκουμπίστηκαν έβαλα το μωρό στο καρότσι κι άρχισα να περπατάω γρήγορα...θα έλεγα πως έτρεχα ...τουλάχιστον έκλαιγα χωρίς να με βλέπει το παιδί μου αφού εκείνο χάζευε ευτυχισμένο τη βόλτα του..
έκλαψα κι έτρεξα πολύ...

Μα ακόμα και τώρα ώρες μετά δεν ξέρω τι να νοιώσω...
Νιώθω βλάκας που άνοιξα για μια ακόμα φορά την αγκαλιά μου και τα αυτιά μου για να ακούσω το πρόβλημα ενός <<φίλου>> όποιο κι αν ήταν αυτό...
Νιώθω ηλίθια που δεν προφασίστηκα ένα ψέμα για να κλείσω το τηλ όταν με έπαιρνε η γυναίκα του κι έκλαιγε.
Νιώθω ΜΑΛΑΚΑΣ που δεν έκλεισα τα αυτιά μου και να πω τι με νοιάζει βγάλτα πέρα μόνος σου κι ο ένας κι άλλος...

Δεν ξέρω αν ακούγεται άρρωστο πάντως εμένα με πόνεσε...
Τέτοιες φωνές....τέτοιες κουβέντες....

Πάγωσε το κορμί μου...
ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πως τελικά είμαι τόσο ΚΑΚΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ...όπως μου είπαν...

κι όμως ποτέ δεν έχω νιώσει να θέλω να κάνω κακό...
μάλλον το κάνω άθελα μου ...

Πριν λίγο έλαβα ένα sms από εκείνη που μου ζήταγε να την καταλάβω πως δεν ήθελε λέει να με πονέσει, φυσικά και δεν απάντησα κι ούτε θα απαντήσω τους εύχομαι πάντως όλοι οι κακοί άνθρωποι που θα συναντήσουν στη ζωή τους να είναι σαν εμένα, που κάθομαι και κλαίω ακόμα.
ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΗΚΑ ΣΑΝ ΡΟΥΦΙΑΝΑ … ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ ΡΟΥΦΙΑΝΑ!!!
Νιώθω πως μοιράστηκα τη σοκολάτα μου με δυο ανθρώπους και αυτή ήρθαν απόψε και την ξέρασαν πάνω μου...